அப்பாவும் தீராக்காதலியான மகளும்

This website is for sale. If you're interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000

அப்பா ஹாலில் இருந்தபடி அம்மாவுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தார். அவருடைய குரல் குழைவாக ஹாலில் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது. அவருடைய சிரிப்பொலியைக் கேட்கும் போதுதெல்லாம் என்னுடைய இரத்தம் சூடாகிறது. இதயம் படபடப்பாக வேகமாக அடிக்கிறது.

இனம் புரியாத பயமும், தயக்கமும், இன்பமும் மனதில் பொங்கிவழிகிறது. என்னால் என்னுடைய எண்ணங்களைக் கட்டுப்படுத்தவே முடியவில்லை, இப்படியே இந்த இன்பத்தை அனுபவிக்க வேண்டும் போல இருந்தது. அடுத்த நொடியே அதை நினைத்து பயமும், என் மேல் எனக்கே வெறுப்பும் வந்தது.

என்னால் என்னுடைய உணர்வுகளை, விருப்பங்களை சரியாக இனம்கண்டு கொள்ள முடியவில்லை, அப்பாவின் மேல் ஏற்படும் ஈர்ப்பை தவிர்க்கவே விரும்புகிறேன். அப்படி ஒன்று இல்லை என்பது மாதிரி பொய் சமாதானங்களைச் சொல்லிக் கொள்கிறேன்.

எதோ தவறு என்று மனதில் தோன்றியபடி இருக்கிறது. இல்லை என்றால் இப்போதே அப்பாவிடம் கிளம்பிச் சென்றுவிடுவேன், அப்படி செல்ல விடாமல் எதோ என்னைத் தடுக்கிறது.

அப்பா எப்போதும் சோஃபாவில் கால் நீட்டியபடி அமர்ந்திருப்பார். அவரது கண்கள் ரீவியை விருப்பமே இல்லாமல் மேய்ந்து கொண்டிருப்பதாகத் தோன்றும். ஆனால் ரீவியை கவனமாக மனதால் பார்த்தபடி இருப்பார். அப்பா எல்லாவற்றிலும் இப்படித்தான் பட்டும் படாமலும் இருப்பார்.

அவருடைய ஆசையைச் சரியாக அறிந்து கொள்ள முடியாது. என்னுடைய விசயத்திலும் கூட அப்படித்தான். எனக்கு அவரின் மீதிருக்கும் பேய்த்தனமான ஈர்ப்பை என்னால் அடக்க்கி வைக்க முடியவில்லை. அவர் முன்னால் செல்வதையே கடினமாகக் தவிற்கிறேன். ஆனால் இப்படியே தொடர முடியாது தானே.

சின்னச் சின்ன சில்மிஷங்களாக விளையாட்டுத்தனமாக ஆரம்பித்தது. முதலிலேயே இவை இந்தத் திசையிலேதான் செல்லும் என்று புரிந்திருக்கவில்லை. பைக்கில் அப்பாவின் பின்னால் அமர்ந்திருந்து கல்லூரி செல்ல பிடித்திருந்தது. அவரது தோள்களில் கைபோட்டிருக்கும் போது எதிர் காற்று முகத்தில் அடிக்க இன்பமாக இருக்கும். அவருடன் விளையாட்டாகச் சண்டை போட்டால் கூட என்னுடைய மனம் கூம்பியது.

அவர் சிரித்தால் அவருடன் சேர்ந்து சிரிக்க வேண்டும் போல இருந்தது. ஒவ்வொரு நொடியும் அவருடன் இறுக்கமாக இருக்க ஏங்கித் தவித்திருக்கிறேன். என் வயதுப் பையன்களிலும் பார்க்க அவரை நெருக்கமானவராக உணர்கிறேன். கனவுகள் காண்டிருக்கிறேன்.

என்னுடைய கனவுகளிலும் அவரே வருகிறார். என்னை தன் இரு கைகளாலும் தூக்கி அள்ளித் தட்டாமாலை சுற்றுகிறார். எனது முடிகள் எல்லாம் வாயில் நுழைய அப்படியே காற்றில் வெண்பஞ்சு மேகம் போலப் பறக்கிறேன்.

கண்கள் சொக்குகின்றன, சின்ன வாயை விரித்துக் கத்துகிறேன், உடல் வியர்கிறது வியர்வை வழிகிறது. அவர் கன்னத்தில் குழி விழச் சிரிக்கிறார். என்னுடைய முலைகள் குளிர்ந்து உணர்ச்சிகள் மனதுள் குமிழியிடுகின்றன. திடுக்கிட்டு எழும்புகிறேன். கனவுகளில் எல்லாம் எல்லை மீறித்தான் போய்விட்டது. `

ஹாலிற்கு வந்து அப்பாவின் அருகில் அமர்ந்திருந்து ரீவி பார்க்க மனம் ஏங்கித் துடிக்கிறது. செய்வது தெரியாது கைகள் பிசைகிறேன். அப்பாவின் வியர்வை வாசனையை ஆழமாக உறிஞ்சி நெஞ்சுக் குழி முழுவது நிரப்ப வேண்டும், பிறகு அதை சொட்டுச் சொட்டாக அனுபவித்து என்னுள் நிரப்ப வேண்டும்.

ஆனாலும் கட்டிலின் கீழ் கால் வைக்கவே கால கூசுகிறது. இந்த விருப்பங்களை அப்படியே முறித்து விட்டு சமத்துப் பிள்ளையாக இருக்க வேண்டும். ஆனாலும் ஒரு சின்ன சந்தேகம் என்னை வாட்டுகிறது அப்பாவும் என்னை ரசிக்கிறாரோ? அப்படி என்றால் ஏன் நான் தயங்க வேண்டும்? பேசாமல் அவரை வழிக்குக் கொண்டுவந்தால் என்ன? இதை நினைக்கும் போதே பயம் ஓடி ஒளிந்த இடம் தெரியவில்லை.

முலைத் திரட்சிகள் பனிக்கட்டியாய் குளிர்கின்றன. தலை சுடுகிறது, இதயம் வேகமாக அடிக்கிறது, கால்கள் வியர்த்துக் கொள்கின்றன. தொடைகளில் இனம்புரியாத இன்பம் ஊற்றெடுக்கிறது. ஒரு வேளை இது அப்பாவின் கிரீன் சிக்னலா?

பயத்தை தூரமாக தள்ளிவைத்து விட்டு கட்டிலிலிருந்து துள்ளி எழுகின்றேன். கண்ணாடி முன் நின்று என்னையே நான் பார்க்கிறேன். என்னுடைய தலைமுடி கலைந்திருக்கிறது. கடவாயிலிருந்து கோடக எச்சில் வழிந்து பார்கவே அசிங்கமாக இருக்கிறது. இரவு ஆடை கசங்கி, அழுக்காக வேறு இருக்கிறது.

முகம் கழுவி, இரவு உடையக் கழற்றி வீசுகிறேன். ஓரங்களில் லேஸ் வைத்த புள்ளிபோட்ட ஊதா நிற ஃபேண்டியில் என்னுடைய சிறிய இடை, இறுக்கமான குண்டித் திரட்சி மிக அழகாக இருக்கின்றன. சிவந்த கூரான சிறிய மார்புகள். அதில் பச்சை நரம்புகள் புடைத்துத் தெரிகின்றன.

அதன் மேல் இன்னும் குட்டியான முலைக் காம்பு. அதன் ஓரங்களில் மென்மையான செம்பட்டை முடிகள். சின்ன தொப்பை வயிறு. அக்குளில் கரிய மயிர் புதர். சின்ன காற் சட்டையையும், ஊத சட்டையும் அணிந்து கொள்கிறேன். முலைகளை காற்றோட்டமாக விடுகிறேன். வெள்ளைத் தொடைகள் சின்ன காற்சட்டைக்குள்ளால் பிதுங்கித் தெரிகின்றன. இப்போதே ஹாலிற்குப் போக வேண்டும் அப்பாவிடம்.

அப்பா என்னை பார்த்துச் சிரித்துவிட்டு, தன்பாட்டில் ரீவி பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறார். நான் சோஃபாவின் மறு ஓரத்தில் அமர்ந்து, கால்களை சோஃபாவில் தூக்கிவைத்துக் கொள்கின்றேன். அப்பாவிடம் அதே அசட்டை செய்யாத பார்வை. இந்த பப்பாளி நிற தொடைகளுக்கு அவர் மசியாமாட்டாரா.

“இவ்வளவு நேரமா என்னடி செய்தனி” அதட்டலாக அம்மா கிச்சனுள் இருந்து கேட்கிறாள். நான் ‘உம்’ என்று கோவமாக கைகளைக் கால்களுக்குள் வைத்து அமர்ந்திருக்கிறேன். “முகம் கழுவிவிட்டு போய் படிடி முண்டம்” என்கிறாள் திரும்பவும். நான் அப்பாவையே ஓரக் கண்னால் பார்க்கிறேன். என்னை திரும்பப் பார்த்து என்ன “உடம்பு சரி இல்லையா” என்கிறார். நான் உம் என்று முகத்தை திருப்பிக் கொள்கிறேன்.

அப்பாவிற்கு நல்ல அடர்ந்த தலைமயிர், அதை மேல்பக்கமாகச் சீவியிருப்பார். அதனுள் என் விரல்களை நுழைத்து ஆசையாக வருடிவிட வேண்டும். அவரது கண்கள் அழகானவை, கருமையான கட்புருவம். அகலமான மீசை, தடித்த உதடுகள். சிரிக்கும் போது கன்னத்தில் சிறு குழி தோன்றும்.

படு கவர்ச்சியாக இருக்கும், அந்தச் சிரிப்பையே பார்த்துக் கொண்டே இருக்கலாம். அவரது நெஞ்சு விரிந்தது. கைகள் இறுக்கமானவை. தொப்பையே இல்லாத சப்பையான வயிறு.

நான் அம்மா மாதிரி மஞ்சள் நிறம். அப்பா என் அளவுக்கு நிறம் இல்லை என்றாலும் நல்ல கவர்ச்சியான நிறம். தினமும் காலையில் வியர்வை வழிய உடற்பயிற்சி செய்து உடலை ‘ஸ்லிம்’ ஆக வைத்திருக்கிறார்.

நானும் அப்பாவுடன் கிரவுண்டில் நாட்களாக ஓடச் செல்கிறேன். முதலில் காலையில் எழும்ப கடினமாக இருந்தது, பிறகு பழகிவிட்டது. அவருடன் சேர்ந்து ஓடும் போது மனதுள் பட்டாம் பூச்சிகள் பறக்கும். நாள் முழுவதும் அந்த மகிழ்ச்சி இருக்கும். முதல் வாரம் கால்கள் பயங்கரமாகக் வலித்தன, அப்பா ஆயில் பூசி தேய்து உருவிட்டார். வலி பஞ்சாகப் பறந்து விட்டது.

அப்பவும் என்னை ரசிப்பதாகப் தெரிகிறது, மகளை ரசிக்காத அப்பாக்கள் எங்காவது இருக்கிறார்களா? இல்லை என் பிரேமையாகவும் இருக்கலாம். சின்ன காற் சட்டையில் தொடைகள் பிதுங்கித் தெரிவதை ரசித்திருக்கிறார். என்னைத் தூக்கி தன் மடியுள் இருத்துவார்.

இடையோடு இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்துக் கொள்வார். தொடை மயிர்களில் அவர் விரல்களால் தடவுவார். உச்சம் தலையில் முத்தங்கள் தந்திருக்கிறார். நானும் அவருக்கு கன்னத்தில் முத்தம் கொத்திருகிறேன். அவருடைய கை மயிர்கள், நெஞ்சு முடியை லேசாக வருடிவிடுவேன். அவரது மார்பில் விரலால் நிமிண்டுவேன். முதலில் சின்ன சின்ன விளையாட்டாகத் தொடங்கியது அவ்வளவுதான் அதன் எல்லை.

அம்மா கிச்சனில் அலுவலாக இருக்கிறார், அப்பா என்னை நோக்கிச் சிரித்தார். நான் உம் என்று கோவமாக முகத்தை திருப்பிக் கொண்டேன். அவன் தன் இரு கைகளையும் நீட்டுகிறார். அப்படியே கைகளுக்கு விழுந்து மடியில் அமர்ந்து அவர் சீண்டலை ரசிக்க வேணடும் என்று மனம் துடிக்கிறது. ஆனால் வீரப்பாக தலையை திருப்பி அமர்திருக்கிறேன். “என கோவம் என் ஏஞ்சலுக்கு”.

“எம் பேர் ஏஞ்சல் இல்லை போங்க டாடி உங்க கூட பேசமாட்டன்”. “ஓ சரி பேச வேண்டம்” சிரிப்புடன் திரும்பி ரீவி பாக்கிறார்.

என்னைத் தன்னுடன் பேசச் சொல்லிக் கேட்டு அப்பா என்னிடம் கெஞ்ச வேண்டும். என் மனம் கூம்புகிறது. சினம் சினமாக வருகிறது. மூக்குச் சிவந்து, உதடுகள் துடிக்கின்றன, அழுகை வரும் போல இருந்தது. இனி அவர் முகத்திலே முழிக்வே கூடாது அவருக்கு எவ்வளவு நெஞ்சழுத்தம்.

என் சட்டையை கழற்றி எறிந்துவிட்டு, என் அழகு முலைகளை அவருக்கு முன்னால் காட்டியபடி நின்றால் என்ன? அவற்றில் மயங்கிவிட மாட்டாரா? அதன் அழகில் சொக்கிப்போய் என் காலில் விழுந்து கெஞ்ச மாட்டாரா? கெஞ்ச வேண்டும். இல்லை முலைகளையும் கண்டுகொள்ளாமல் இருந்தால், அவருக்கு என் முலைகள் பிடிக்காது விட்டால்.

ஃபான்ரியை, காற்சட்டையைக் கழற்றி முழு அம்மணமாக அவர் முன்னால் நின்றால்? என்னை அப்படியே வாரி எடுத்து முத்தங்கள் கொடுக்கமாட்டாரா உடல் முழுவதும். கண்களில் அழுகை முட்டியது, என்னை அவருக்கு பிடிக்காமல் இருப்பது எவ்வளவு அவமானம். அழுகை அழுகையாக வந்தது, உதடுகள் நடுங்கின செத்துவிடலாம் போல் இருந்தது.

ஸ்கூலில் எனக்குதான் சின்ன முலைகள். அதைப் பெரிதாக்கிக் காட்டுவதற்கு பஞ்சுவைத்த ‘ஃப்ரா’ அணிந்தால் என்ன என்று யோசித்துச் சிரித்திருக்கிறேன். கஃப் வைத்த ஃப்ரா கட்டி நெஞ்சை நிமித்தி நடந்தாலும் அது சின்னதாகவே தெரிகிறது.

முலைகள் பருத்து தொங்கினால் தான் ஆண்கள் நாக்கை தொங்கவிட்டு வீணீர் வடிப்பார்களோ? அத்துதான் அப்பாவும் என்னைக் கண்டு கொள்ளவில்லையோ? யஸ்மின் மாதிரிப் பெரிய முலைகள் இருந்தால் என்னிடம் விழுந்துகிடாப்பாரோ அப்பா? ஃப்ரண்ட் யஸ்மினுக்கு இரண்டு கைகளாலும் பிடிக்க முடியாத குண்டு முலைகள்.

அவள் நடந்து வரும் போது அவை பெரிதாகக் குலுங்கும். ஓடினால் அதிரும். வேண்டும் என்று ஃப்ராவையும் லூசாகவே கட்டுவாள். அந்த மலைகளை வைத்துதானே தனசேகரன் சாரின் ஹிஸ்ரி பாடத்திற்கு நல்ல மார்க் வாங்குகிறாள்.

தனச்சேகரன் சாருக்கு ஐம்பது வயது, தொப்பை வண்டி, தலையும் நரைக்க தொடங்கி விட்டது. அவருடைய கடைசிப் மகளுக்கே யஸ்மினிலும் வயது அதிகம். ஆனாலும் யஸ்மினின் முலைகளில் விழுந்து பழியாகக் கிடக்கிறார்.

அவள் விரல் சுண்டினால் குட்டி நாய் போல நாக்கைத் தொங்கப் போட்டுக் கொண்டு அவளுடைய காலடியில் விழுந்து கிடப்பார். இருவரும் இன்னும் அந்த மாதிரிப் பேசவே தொடங்கவில்லை வெறும் பார்வையும், சிறு உரசல்களும் தான்.

அதற்கே இத்தனை மார்க் கொடுக்கிறார் என்றால் அவள் தன்னுடைய பப்பாளிப் பழம் மாதிரியான பெரிய முலைகளைக் காட்டினாள் என்றாள் சொத்தை எழுதிக் கொடுத்துவிடுவார். அவளுக்கு விருப்பம் இருந்தாலும் தனசேகரன் சேரை வேண்டும் என்றே அலைக்கழிக்கிறாள்.

விட்டுப் பிடிக்கிறாள் ஆனால் சீக்ரமே சொத்தை அவரிடம் எழுதி வாங்கிவிடுவாள். எனக்கு அப்பாவின் சொத்து ஒன்றும் வேண்டாம். சும்ம அன்பாக நான்கு சொற்கள் பேசினால் போதும். ம்ஹும் அந்த அதிஸ்டமும் இந்த சின்ன முலைக்கு இல்லையா?

முன் கதவினால் மான்ஸி வருகிறாள். இறுக்கமான சட்டையும், ஃபையாமாவும் அணிந்திருக்கிறாள். அய்யர் பெண்களுக்கே உரிய செக்கச் சிவப்பான உடம்பு, அளவான பெரிய முலைகள், ரோஸ் உதடுகள். கிச்சினில் அம்மாவிடம் ஏதோ சொல்கிறாள். பின் என்னிடம் வருகிறார். “என்ன மச்சி டல்” என்கிறபடி என் கன்னத்தில் முத்தம் தருகிறாள்.

லவண்டர் வாசனையுடன் சூடான முத்தம். நான் அன்பாகச் சிரிக்கிறேன். அப்பாவிடம் “அங்கிள்… பிசியை பார்க்க முடியுமா அப்படியே நிற்கிறது” என்கிறாள். அப்பா சிரித்தபடி எழுந்து அவளின் பின்னால் செல்கிறார். போகும் போது என் கன்னத்தில் செல்லமாகத் தட்டி விடிச் செல்கிறார்.

மிக அன்பான தட்டு. ஓடிச் சென்று பின்னால் அவரைக் கட்டிப் பிடித்தால் என்ன? கண்கள் குளமாக முட்டி அழுகை வருகிறது. ஒஹோ அப்படியா செய்தி இதை இப்படியே விடக் கூட்டாது.

(அடுத்த பாகம் அப்பாவின் பார்வையில் தொடரும்….)

This website is for sale. If you're interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000